Karantina ile izolasyon (tecrit) aynı şey değildir. Özünde, her ikisi de kendilerine hastalık bulaştırmamak için başka kişilerle temasta bulunmama anlamına geliyor. Ancak uygulamaları farklıdır.
Karantina, enfekte olmuş bir başka kişiyle temasta bulunmuş olan veya bir risk bölgesinden geri dönen bir kişiye hastalık bulaşıp bulaşmadığının kesinleşmemiş olduğu durumlarda gerekli hale gelir.
COVİD-19’un kuluçka süresi, yani enfekte (bulaşma) olma ile ilk pozitif test sonucunun veya hastalık belirtilerinin ortaya çıktığı zaman arasındaki süre yaklaşık on gün sürebilir. Bu nedenle yüksek enfeksiyon (bulaşı) riski taşıyan kişiler (1. dereceden temaslı kişi) için genellikle 14 günlük karantina kararı verilir. Temaslı kişiler için evde karantina süresi, 14 günden on güne düşürülebilir. Bunun koşulu, test sonucunun (antijen hızlı testi veya PCR testi) negatif çıkmasıdır.
İzolasyon ise, koronavirüsün varlığı tespit edildiyse, yani test sonucu pozitif ise söz konusudur. Eğer hastalık belirtileri ortaya çıkmamışsa veya hastalık hafif seyrediyorsa, hastaların evde izolasyona alınmaları mümkündür (ev izolasyonu). Hastalığın ağır seyretmesi durumunda izolasyon hastanede gerçekleşir.
Ancak hastanın başkalarına hastalık bulaştıramayacağının kesinleştiği durumlarda izolasyon bitirilebilir. Bu ise en erken onuncu günün sonunda ve iki gün peş peşe hastalık belirtisinin görülmemesi durumunda veya PCR testinin negatif sonucuyla mümkündür.
Kaynak: zusammengegencorona
